Drukke weken en openvallende monden

Hello everyone!!!

Jezus wat ben ik slecht in bloggen.
Alle andere vrijwilligers houden dagboekjes bij, en bloggen met data… vraag me niet op welke datum alles gebeurd is want dat weet ik dus echt niet meer ;)

Afgelopen weken is er toch wel wat gebeurd…
Natuurlijk ook Oud en Nieuw!
Heel apart om dat hier te vieren…
We wilden heel graag ergens heen gaan om het te vieren maar omdat het rond die tijd extra gevaarlijk is de straat op te gaan, en het strand je ten strengste afgeraden wordt, hebben we besloten thuis te blijven.
Ook omdat het moeilijk bleek te zijn iets met taxi's te regelen.
Lekker gebraaid en een spelletje kings gedaan.
Voor we t wisten was t al zover! En daar sta je dan, met z'n 5en...iedereen bellende met familie en vrijwel geen vuurwerk… vlak erna krijg ik een telefoontje van mn afrikaanse vrienden en voor ik t wist stond er een taxi voor de deur om ons op te halen! jammer genoeg was ik de enige die mee wilde maar t was te gek om dan toch nog even je afrikaanse vrienden happy new year te wensen :)

T begin van het nieuwe jaar…
Blijkbaar houden autoriteiten hier alle problematische dingen rond oud en nieuw stil om voor te laten komen dat Zuid Afrika daadwerkelijk wel veilig is…. helaas is daar niets van waar…
Op de laatste dag van het oude jaar kwam er nog een case binnen. Een hele vreemde… en ons werd gevraagd of we voor een 8 maanden oude baby wilden zorgen, just in case..
Oma stond voor de poort om opvang te vinden voor haar kleinzoon. Vader had hem achtergelaten bij haar en zij kon niet voor hem zorgen. Uiteindelijk bleek vaders er een maitresse op na te houden waar dit kindje van was. Zelf was hij getrouwd en natuurlijk wilde zijn vrouw niets van dit kind weten, en zo ook de oma niet kwamen we later in het gesprek achter.
Na een aantal uren is moeder zelf het kindje komen halen. Zijzelf snapte er ook niet van want vader had het kind alleen voor een bezoek opgehaald en wist dus niets van dit hele fiasco.
Een enorm schattig kindje was het!! En stiekem wel jammer dat het weer naar huis kon gaan ;)

Op een avond om 9 uur staat de politie bij ons voor de deur. Een hele familie die problemen hadden met hun zoontje van 11. Heel agressief en onhandelbaar zoals zijzelf vertelden.
Nadat alle vrijwilligers de familie gesproken hadden was er meer duidelijkheid in de zaak.
Het kind bleek al sinds z'n 2e alcohol te krijgen. Hij gebruikte dit nu om 'zijn zenuwen te kalmeren' als hij een driftbui had. Vader ziet geen kwaad hierin en geeft het jongetje wat hij ook maar hebben wilt. Brandy, bier, wijn, strawberry lips met melk... Het jongetje wordt ook nog eens gepest op school en in zijn gezicht en buik geschopt te worden. Moeder is depressief en suicidal. Zus heeft al genoeg meegemaakt en zo ook de tante die erbij zat. Verhalen van misbruik kwamen dan ook boven tijdens de gesprekken met zus en tante..

Een paar dagen geleden kwam er na 11en s'avond weer een telefoontje binnen. We lagen allemaal al in bed. Het jongetje had weer een driftbui gehad en dreigde nu zijn ouders neer te steken als ze in bed lagen te slapen. Vader en moeder hebben die nacht geen oog dicht gedaan. Ochtend erna zijn ze wederom naar ons gekomen en wij hebben een politieagent erbij gehaald om met het jongetje te praten. Wat voor al naar boven komt is het niet goed opvoeden van dit kind. Hij krijgt alles wat hij wilt maar wat hij nodig heeft krijgt hij niet. Zoals de steun van zijn ouders betreffende het pesten op school. Vader vind dat hij dit zelf op moet lossen en er maar wat sterker tegenover moet staan, 'Zo deden zijn ouders dit vroeger ook'.
Hij gaat komende woensdag weer naar school en wordt daar 2 x per week gezien door een schoolpsycholoog. Meer is er hier in Afrika niet betreft zijn situatie. Er zijn hier geen instanties die bijvoorbeeld de thuissituatie gaan bekijken of andere oplossingen kunnen geven zoals wij dat in Nederland kennen…. Heel triest, want het is de vraag wat er in het verdere leven van dit jongetje zal gaan gebeuren…

Dan hebben we nog de zaak van L.
Ik en een andere vrijwilligster zijn naar Toti ….. gereden ivm een rapecase.
Eenmaal aangekomen bleken er 2 kinderen te zijn.
Een jongetje van 12 en een meisje van 8, broer en zus. Beide wonend bij hun oma omdat de moeder van het meisje een alcohol probleem heeft. (waarschijnlijk hebben beide kinderen dus verschillende ouders, die info was mij niet helemaal duidelijk).
Het jongetje van 12 bleek zijn zusje van 8 te verkrachten….. Iets wat geen van ons makkelijk kon begrijpen…
Ik en michelle (de andere vrijwilliger) zijn apart gaan zitten met de kids en hebben wat getekend.
Het meisje kon vrij moeilijk engels en het jongentje vertaalde alles voor ons. Heel vreemd om te zien dat beide heel leuk met elkaar speelde. We hadden dan ook niet het idee dat, vooral het jongetje, het idee had dat het niet normaal was wat hij deed. Hij vertelde dan ook vrij makkelijk over nog een slachtoffer, van 3… waarschijnlijk een nichtje. Het meisje liet ook heel openlijk zien wat er gebeurd was, met een marker (die het geslacht van haar broertje voor moest stellen), op de beer. Ze tekende ook zichzelf op papier met 1 kleur, maar gebruikte voor haar geslacht, wat ze duidelijk tekende, een andere kleur en beschreef dit ook.
We zijn daarna naar Prince misheyni (een 'zwart' ziekenhuis) gereden voor een medical. Om na te gaan of er inderdaad penetratie was. Aangezien het jongetje van 12 HIV positief was, moest daar ook onderzoek naar gedaan worden. Eenmaal aangekomen bleek er geen dokter aanwezig te zijn die haar kon helpen...dus zijn we maar weer vertrokken… Hello this is South Africa…
Volgende ochtend wederom naar t ziekenhuis waar we om 8 uur aan kwamen. Wederom geen dokter. Een dokter was ziek en de andere had vakantie (?!?). De betreffende dokter moest vanuit Durban komen (40 minuten rijden). Om 9 uur bleek hij onderweg te zijn. Om 10 uur nog geen dokter. Toen bleek hij om 11 pas te vertrekken uit Durban. Om 11:45 was hij dan eindelijk aangekomen en om 12 uur stonden we weer buiten… Wederom...Hello this is South Africa… Ongelooflijk, elke keer weer, how messed up the system is here!!
De kinderen worden nu uit elkaar gehaald. Het jongetje gaat terug naar zijn moeder tot dat er een foster family is gevonden. Maar deze mogen niet al kinderen hebben ivm de omstandigheden.
Er zou een case moeten zijn geopend tegen dit 12 jarige jongetje zodat er hulp kon worden geregeld voor hem.
Dit hebben ze niet gedaan. Het kost ze een dag papierwerk dit te doen en dat is deze zaak niet waard (?!?....) Nu zal dit jongetje dus ook geen hulp krijgen betreft zijn probleem en, waarschijnlijk, nooit begrijpen dat wat hij gedaan heeft verkeerd is….
Pfffff…..


Ook hebben we afgelopen week een meisje van 16 verplaatst van het ene safehouse naar een ander. Een case die door de andere vrijwilligers behandeld is. Het betreft een politiek iets.
De IFP en de ANC (welke Mandela ook in zat) hebben al jaren 'ruzie'. Een IFP lid heeft dit meisje verkracht (het was de vriend van haar tante, waar ze bij woont. T meisje is een wees), welke de dochter is van een ANC member. Zijzelf heeft de zaak gestart en werd bedreigd door de dader en IFP leden, waarbij ook corrupte politie zit. Zij willen dat het meisje de zaak opheft. De ANC wilt de dader dood. Dus we zijn erg benieuwd wat deze zaak brengen gaat… Ze zijn bang voor verschillende moordpartijen binnen deze Partijen. Door gevaar voor eigen leven is ze in een safehouse geplaatst.
Het meisje zit nu ver weg van hier in een heel fijn safehouse, dicht bij zee.
Ik denk helaas niet dat ik deze zaak volledig afgerond zal zien...meestal gaan hier jaren overheen… Ik ben in ieder geval blij dat ze nu wel veilig is.

Die zelfde dag zijn we ook meteen M gaan bezoeken!!! Ik was heel blij want ik heb de vorige periode voor haar gezorgd, zij is een meisje van nu 4 die een spier ziekte heeft en ong 3 jaar bij bobbi bear is geweest. Heel uniek ook want dit gebeurt normaal niet.
Haar moeder zit aan de drugs en kan dus niet voor haar zorgen.
Zij zit nu bij haar oma en de situatie is niet rooskleurig, als ik kijk naar waar ze wonen… Ik kan niet eens uitleggen hoe klein de woning is! Als je met 3 personen staand in de woonkamer staat is het vol. en dan staat daar een kleine bank, bed en kast in! ongelooflijk…
Het lijkt wel goed met haar te gaan maar ze is vreselijk vermagerd… Breekt mn hart haar daar te zien maar ze was wel nog steeds de diva van 6 maanden geleden :)
We hebben haar mee uit lunch genomen en daar genoot ze voluit van! Hopelijk wilt ze ons nog eens komen bezoeken….

Het meisje N van 10 waar ik laatste keer over vertelde is helaas niet meer bij ons.
Wij hebben vrijdag afscheid van haar moeten nemen. Ze is terug moeten gaan naar het childrenshome waar ze vanaf haar 2e week heeft gezeten totdat ze 8 was. Wel een fijne gedachte dat ze het wel al goed kent. Maar ook heel verdrietig… Ze heeft tranen met tuiten gehuild toen ze afscheid moest nemen van de staff van Bobbi Bear.
Ik heb haar samen met 2 andere vrijwilligers en Michelle (Bobbi bear staff) weggebracht.
Ik en Michelle hebben als 2 kinderen daar staan huilen…
Ze mag ons gelukkig wel elke 2 weken in het weekend komen bezoeken en ook in haar schoolvakanties :) Maar ze wordt wel heel erg gemist hier… Ze heeft iets meer dan 3 maanden bij ons gezeten…

En…
Als laatste…
Heb ik het voorrecht gehad om echt afscheid te kunnen nemen van de vrouw waar in de vorige keer 6 weken voor heb gezorgd.
Deze vrouw heeft mijn leven toendertijd enorm veranderd.
Zij is gecremeerd en haar as is bewaard totdat ik en tanja (die de zorg heeft overgenomen na mijn vertrek) beide terug in Zuid Afrika waren.
We hebben haar mogen uitstrooien in zee… Ontzettend emotioneel maar heel mooi.
Iets wat ik nooit zal vergeten en waar ik mn hele leven dankbaar voor zal zijn.

Ik ben vast en zeker nog wat dingen vergeten maar er is dan ook veel gaande hier…

Al met al heb ik het heerlijk naar mn zin!
Ookal gaat dat vaak gepaard met wat tranen..

Ik hoop dat daar in het nederlands ook alles goed gaat!!!

Heel veel zonnige groetjes!!!